سی یک زبان برنامهنویسی از نوع همهمنظوره، کامپایلشونده، سطح میانی، ساختیافته، دستوری و روندگرا میباشد که در سال ۱۹۷۲ توسط دنیس ریچی در آزمایشگاههای بل ساخته شد. استفادهٔ گسترده این زبان در انواع رایانهها و سختافزارهای مختلف باعث شد که نسخههای مختلفی از این زبان بهوجود آید که با یکدیگر ناسازگار بودند.
سیاری از زبانهای بعدی بهطور مستقیم یا غیرمستقیم از C وام گرفتهاند، از جمله C ++ , C #، C , Unix's C shell , D، Go , Java , JavaScript (از جمله ترانسپلرها)، Limbo , LPC , Objective-C، Perl , PHP , Python , Rust, Swift, Verilog و SystemVerilog (زبانهای توصیف سختافزار). این زبانها بسیاری از ساختارهای کنترلی خود و سایر ویژگیهای اصلی را از C ترسیم کردهاند. بیشتر آنها (پایتون یک استثناء چشمگیر) نیز نحو کاملاً مشابهی را با C نشان میدهند، و آنها تمایل دارند ترکیب و نحو قابل تشخیص C را با نوع زیرین ترکیب کنند. سیستمها، مدلهای دادهها و معنایی که میتوانند تفاوت چشمگیری با یکدیگر داشته باشند.
یکی از مهمترین قابلیتهای زبان C، امکان استفاده از اشارهگرهاست. اشارهگرها کارایی، قدرت و انعطافپذیری برنامه را بیشتر مینمایند. علاوه بر فراهم آوردن امکان نوشتن کدهای برنامهٔ کوتاهتر، غنیتر و کاراتر، گاهی مواردی پیش میآید که انجام محاسبات مورد نیاز برنامه تنها توسط اشاره گرها امکانپذیر میباشد. به همین دلیل، از این توانایی در برنامههای C زیاد استفاده میگردد.
دیدگاه خود را از طریق فرم زیر ارسال نمایید