یکی از سازهای زهی - ضربه ای یا مضرابی موسیقی ایرانی ساز سنتور است که از نظر هندسی کاملا منظم و به شکل ذوزنقه میباشد. این ساز از یک جعبه ی تشدید صدای چوبی به شکل ذوزنقه ساخته شده، بلندترین ضلع ذورنقه نزدیک نوازنده قرار میگیرد، و دو ضلع هم اندازه آن را به ضلع روبرو متصل می نمایند. جنس چوب استفاده شده در سنتورمعمولا چوب گردو یا سرو است. عموما بزرگترین ضلع، حدود ۹۰ سانتی متر و کوتاه ترین ضلع حدود ۳۵ سانتی متر هستند. دو ضلع مورب نیز طولی مساوی ۳۸ سانت متر دارند. ارتفاع ساز سنتور چیزی بین ۸ تا ۱۰ سانتی متر است.

روی صفحه ی سنتور، دو سوراخ به شکل گل کنده شد اند که بغیر از افزودن زیبایی بصری به ساز، باعث تلطیف صدا و شفاف و نرم شدن آن میشوند. ساز سنتور بیشتر از چهار اکتاو محدوده ی صدادهی دارد که باعث میشود یکی از منعطف ترین سازهای ایرانی باشد. صدای شفاف و شیشه ای و قابلیت تک نوازی و هم نوازی سنتور را به سازی محبوب و دوست داشتنی تبدیل کرده است.

سنتور تعداد ۷۲ سیم دارد که این سیم‌ها به دسته‌های چهارتایی تقسیم می‌شوند. سپس این دسته‌ها از روی یک خرک عبور کرده و هر چهار سیم، هم‌کوک می‌باشند؛ اما هر کدام به صورت کاملاً جداگانه، به گوشه‌های معینی که در سطح جانبی راست سنتور کار گذاشته شده‌است، متصل می‌گردند.

نوازندگی سنتور با دو چوب نازک با نام مضراب، انجام می‌شود. مضراب‌ها در گذشته بدون نمد بودند، ولی امروزه به مضراب‌ها نمد می‌چسبانند؛ زیرا باعث نرمتر و کم زنگ‌تر شدن آوای سنتور می‌گردد. نوازندگی این ساز علاوه بر چابکی دست‌ها، به تمرکز ذهن نیز نیاز دارد که تنها با آزمون فراوان کسب خواهد شد.