تیلور اوتول (Taylor Otwell) برای این لاراول را ساخت تا تلاش کند یک راه حل پیشرفته تر از فریم ورک کدایگنایتر را ارائه کرده باشد. اولین نسخه آزمایشی لاراول در ۹ ژوئن ۲۰۱۱ در دسترس قرار گرفت و در یک ماه بعد نسخه کامل شده لاراول منتشر شد. لاراول ۱ شامل مکانسیم‌های مدل، نما، نشست، و مسیریابی بود ولی فقدان وجود کنترل‌گر در آن باعث شد تا حالت چارچوب MVC واقعی را از دست بدهد. لاراول ۲ در سپتامبر سال ۲۰۱۱ همراه با بهینه‌سازی‌های متعدد منتشر شد. ویژگی اصلی آن وجود کنترل‌گر در آن بود، که لاراول ۲ را به‌طور کامل جزء فریم ورک‌ها قرار می‌داد. امکان دیگری که در آن به وجود آمد سیستم قالب بندی آن به نام Blade بود، همچنین در لاراول ۲ استفاده از پکیج‌ها همان طوری که کم‌تر از آن‌ها پشتیبانی می‌شد به‌طور کامل از بین رفت. لاراول ۳ در فوریه سال ۲۰۱۲ منتشر شد، ویژگی مهم آن استفاده از واسط خط فرمان(CLI) بود که با نام artisan شناخته شد. پشتیبانی داخلی از مدیریت سیستم بانک اطلاعاتی، و مهاجرت پایگاه‌داده(Migration)، لایه‌های بانک اطلاعاتی، پشتیبانی از رویدادها و سیستم پکیجینگ که bundle نامیده می‌شد. محبوبیت لاراول را در بین کاربران بالا برد. لاراول ۴، بر پایه کدهای Illuminate در می سال ۲۰۱۳ منتشر شد. این نسخه به‌طور کامل مجدداً بازنویسی شده بود. امکانات migrate به‌طور جداگانه در کامپوزر قرار گرفت. امکاناتی نظیر ارسال به ایمیل به چند شیوه متفاوت و پشتیبانی از حذف شدن با تأخیر رکوردهای بانک اطلاعاتی به عنوان soft deletion از دیگر امکانات آن بود. لاراول ۵ در فوریه سال ۲۰۱۵ منتشر شد. این نسخه با تغییر شماره نسخه ۴٫۳ بود. از امکانات این نسخه پشتیبانی از برنامه‌ریزی برای دوره اجرای وظایف از طریق پکیج Scheduler بود. بهینه شدن پکیج‌های assets از طریق Elixir و سیستم ورود کاربری به راحتی از طریق پکیج Socialite package قابل کنترل شده بود. لاراول ۵ همچنین ساختار درختی را برای ساخت نرم‌افزار معرفی کرد. لاراول ۵٫۱ در سال ۲۰۱۵ منتشر شد، این نسخه با پشتیبانی طولانی همراه است و باگ‌های زیادی در این نسخه برطرف شده، لاراول برنامه‌ریزی کرده تا در هر دو سال یک نسخه از آن را منتشر کند.